به طبع این چنین هم شدست آب‌کش

ز گردون پذیره همی آب خوش

بدو گفت کای خسرو شیرفش

به مردی مگردان سر خویش کش

وزان جایگه رفت خورشیدفش

بیامد دمان تا زمین حبش

برهنه به جنگ اندر آمد حبش

غمی گشت زان لشکر شیرفش

به چاه اندرون آب سردست و خوش

بفرمای تا من بوم آب‌کش

به گیتی مرا شارستانست شش

هوا خوشگوار و به زیر آب خوش

چو شاپور را سال شد بیست و شش

مهی‌وش کیی گشت خورشیدفش

بدو گفت کین شاه خورشیدفش

که ایدر بیامد چنین کینه‌کش

چو شد سال آن نامور بر سه شش

دلاور گوی گشت خورشیدفش

کنیزک بفرمای تا پنج و شش

بیارند با زیب و خورشیدفش

کشان دم در پای با یال و بش

سیه سم و کفک‌افگن و شیرکش

به آزادگی لنبک آبکش

به آرایش خوان و گفتار خوش

سقاایست این لنبک آبکش

جوانمرد و با خوان و گفتار خوش

که هرکس که از لنبک آبکش

خرد آب خوردن نباشدش خوش

به مهمان چنین گفت کای شاه‌فش

بلنداختر و یک‌دل و کینه‌کش

چو بینی رخ شاه خورشیدفش

دو تایی برو دست کرده بکش

بیامد پدر دست کرده به کش

به پیش شهنشاه خورشیدفش

چو بهرام برخاست از خواب خوش

بشد نزد آن بارهٔ دست‌کش

ز بهر درم گرددش کینه‌کش

که ناخوش کند بر دلش روز خوش

بکردند میخوارگان خواب خوش

همه ناز را دست کرده بکش