بهمت چون فلک عالی بصورت چون قمر رخشا

فلک چون او بود هرگز قمر چون او بود حاشا

لی حبیب حبه یشوی الحشا

لو یشا یمشی علی عینی مشا

روز آن باشد که روزیم او بود

ای خوشا آن روز و روزی ای خوشا

آن چه باشد کو کند کان نیست خوش

[...]

پس یقین شد که تعز من تشا

خاکیی را گفت پرها بر گشا

ای معاف یفعل الله ما یشا

بی‌محابا رو زبان را برگشا

لی حبیب حبه یشوی الحشا

لو یشا یمشی علی عینی مشی

گوش بی‌گوشی درین دم بر گشا

بهر راز یفعل الله ما یشا

هین طلب کن خوش‌دمی عقده‌گشا

رازدان یفعل الله ما یشا

نَفَحاتُ وَصلکَ اَوقَدَت جَمَرات شَوقکَ فِی الحَشا

ز غمت به سینه کم آتشی که نزد زبانه کما تشا

تو چه مظهری که ز جلوهٔ تو صدای صیحهٔ صوفیان

گذرد ز ذروهٔ لامکان، که: خوشا جمال ازل؛ خوشا

همه اهل مسجد و صومعه، پی وردِ صبح و دعای شب

[...]

جز به نور متابعت حاشا

که شود از جمال پرده گشا

گلخنی شد عاشق آن پادشا

ز اقتضای یفعل اللّه ما یشا

شرابی که از او خشایارشا

بنوشید و شد بر جهان پادشا

خوشا دشت‌خوارزم‌ و گرگان خوشا

خوشا آن دلیران گردن کشا