به پیش صف رومیان کس نماند

ز گردان شمشیرزن بس نماند

به مرو اندر از چینیان کس نماند

بکشتند وز جنگیان بس نماند

به ایوان مهبود در کس نماند

ز خویشان او درجهان بس نماند

می‌ آور که از روزمان بس نماند

چنین بود تا بود و بر کس نماند

کز این تخمهٔ ویسگان کس نماند

همه کشته شد جز شما بس نماند

با که گویم درد دل چون کس نماند

تن زنم کز عمر من هم بس نماند

ای مرغ جان طلب کن ازین آتشین قفس

راه برون شدن که تو را هم قفس نماند

زان دوستان خاصی که دیدید در دیار

دردا که در دیار وفا هیچ کس نماند

یاران نازنین همه رفتند و هیچ یک

[...]

مشنو که بی تو ناله زارم هوس نماند

پر شد جهان ز ناله مجال نفس نماند

کس یک نظر ندید ترا کز تو چون گذشت

او را ز حسرت تو نظر باز پس نماند

تا بر سمند ناز بخوبی بر آمدی

[...]

در دل باختلاط کسانم هوس نماند

یا بهر اختلاط درین دور کس نماند

بی داد بین کزین شکرستان دلفریب

طوطی رمید گرد شکر جز مگس نماند

بر باد رفت نرگس و نسرین این چمن

[...]

زین العباد ماند و کسش همنفس نماند

در خیمه غیر پردگیان هیچ کس نماند

در سینه ای که عشق درآمد هوس نماند

در وادی یی که آتشی افتاد خس نماند

در سینه بود با تو نفس رشک داشتم

چندان کشیدم آه که دیگر نفس نماند

از هر طرف که می نگرم در مقابلی

[...]

رفتند اهل جود در ایام کس نماند

در بزم روزگار به غیر از مگس نماند

زد قفل باغبان به در باغ آرزو

ما را دگر به شاخ هوس دسترس نماند

رفت از دماغ گوشه نشینان حضور قلب

[...]

گر او رفت، بر جای او کس نماند

سخنگو، سخندان، سخن رس نماند