همانگه برآمد به جای نشست

بر آن تیغ برنده بنهاد دست

همه دشت از ایشان سر و پا و دست

به زیر پی پیل نر کشته پست

چو تاراج کردند آن بوم رست

از آنجا ره ملک دیگر بجست

از آن پس یکی روز اختر بجست

که در شهر رفتن کی آید درست

همان گه برآمد به جای نشست

به بر زد بدین سهمگین کار دست

به جنگ اندر اندیشه باید نخست

که ناید سبو یکسر از جو درست

نهاده بدو اندر آورد شست

گرفت از بر قبضه چرخ دست

گرازان همی رفت بر سان مست

به کوپال کرده دل کوه پست

زبهر نیایش سرو تن بشست

یکی جایگاه پرستش بجست

ز داد تو هست از همه هر چه هست

بجز تو کسی را بدین نیست دست

برآورد و زد بر سرش کرد پست

سر و یال و گردنش درهم شکست

بخورد آب و روی و سر و تن بشست

به اندیشه خوب و رای درست

برآمد شهنشه ز جای نشست

ابا نامداران خسرو پرست

که او سخت دانا و زیرک دلست

همه دانشی نزد او حاصل است

که چون گفتی آسوده خواهم نشست

شبیخون مرگت کند زیردست

بگفت این و هم در زمان برنشست

به کینه نهاد از بر تیغ دست

به گرز و به تیغ اندرآورد دست

بسی مرد را کرد با اسب پست

خدنگش دل کوه خارا بخست

نهیبش پی چرخ گردون ببست

پیاده شد و دست او را به دست

گرفت و برافراز در شد ز پست

از آن جای خود ناگهانی بجست

برآویخت با نامور پیل مست