شهنشه در زمان از راه برگشت

به راه اندر تو گفتی پرّور گشت

جهان با او ز راه مهر برگشت

سراسر حالهای او دگر گشت

گناه او کرد و بر ما کینه ور گشت

چنین باشد کسی کز داد برگشت

چو شاه اندر سفر پیروزگر گشت

به پیروزی و کام خویش برگشت

تا پرده روی ماه من عنبر گشت

آن دل که بر او فتنه شدی زو برگشت

اکنون که بنزد هرکسی کمتر گشت

بر من ز جهان و جان گرامی تر گشت

بگفت این وز خجلت بیخبر گشت

سیه شد روزش و حالش دگر گشت

چو ابراهیم این بشنید در گشت

چو گوئی زین سخن زیر و زبر گشت

بآخر چشم زخمی کارگر گشت

سرش از زخم تیغی سخت درگشت

کسی کز زخم خذلان کینه‌ور گشت

اگر برگشت از قهر تو درگشت

چو بسیاری به گِرد بیضه درگشت

عجایب حیله‌ای بر ساخت برگشت

میان خاک و خون چندان بسر گشت

که از پای و سر خود بیخبر گشت

وجودش از دو عالم بیخبر گشت

ز دو عالم برون جای دگر گشت

گل اندر پرده زان پرده بسر گشت

دو چشم پرده دارش پرده درگشت

همه شب در میان خون بسر گشت

بهر دم بند عشقش سختتر گشت

ازان مجلس چو دوری چند برگشت

فلک در دور ازان خوشی بسر گشت

ز بس کان ماه گرد بام و در گشت

همه شب مرغ و ماهی زو به‌سر گشت

چو لختی در میان خون به‌سر گشت

بران سرگشته حالی حال برگشت

چنان خوش گشت و شیرین گشت و ترگشت

که چون پر مغز حلوای شکر گشت

ز درّ اشک او پروین بسر گشت

بنات النعش نیز از رشک برگشت

مپرس کز تو چگونه شکسته‌دل برگشت

مه چهارده چون با رُخت برابر گشت

ز شرم روی تو سر در جهان نهاد چنان

که تا قیامت خواهد به عالم اندر گشت

پدید شد ز هلال استخوان پهلوی او

[...]