بدین یوسف مبین کآلوده گرگ است

که بس خُرد‌ست اگر جرمش بزرگ است

هر آن پخته که دندانش بزرگ است

به دنبالش بسی دندان گرگ است

آن کس که نه آدمی‌ است گرگ است

آهوکُشی آهویی بزرگ است

بی باغ رخ تو عمر من بی برگ است

خون مژه ام پوشش و خاکم برگ است

بعد از تو دراین جهان که زندان من است

هر روز که زنده ام هزاران مرگ است

زندگی از جهان بسر مرگ است

گرچه باغش مزین از برگ است

بعد از این زندگیش بی مرگ است

باغ جانش پر از بر و برگ است

به دورش بره در صحرا بزرگ است

دو مشعل هر شبش از چشم گرگ است

بگفتا: این مگو خرس بزرگ است

به حیله روبه، اما شکل گرگ است

به عهد او شبان میش گرگ است

دل غمگین برش جرم بزرگ است

به عینه قصه من نقل گرگ است

ولی آن بود کوچک این بزرگ است

مرا انبارها پُرتوش و برگ است

ولی این زندگی بی‌دوست، مرگ است