بگفت این وز پیش شه به‌در رفت

به‌پای آمد به‌خدمت چون به‌سر رفت

بگفت این و بدان دهلیز در رفت

برِ آن سرو قد سیم‌بر رفت

گهی مانند قارون زیر در رفت

گهی چون آتش نمرود بر رفت

چون شادی کاسه اش ز سر رفت

وان خرمیش ز دل به در رفت

عمرم همه با صوت نی و چنگ بسر رفت

وز سیلی عشق آنهمه از گوش بدر رفت

من سوختم از عشق و ترا هیچ خبر نیست

وز ناله من در همه آفاق خبر رفت

این سیل سرشک آخرم از ضعف چنان کرد

[...]

رقیب از کوی آن دهقان پسر رفت

بیا ساقی، که مرک از ده بدر رفت

بده جام می صافی که از دل

غبار غم بصد خون جگر رفت

زرشک حال خورشید از شفق پرس

[...]

همین با او پسر زانجا بدر رفت

دو گامی صید بسمل پیشتر رفت

پدر را گر ستم شد کان پسر رفت

ولی او را ستم بیش از پدر رفت

یاری که وداعم ننمود و بسفر رفت

گو رو بسلامت که ز راه تو خطر رفت

تا پیش نظر بود مرا نور بصر بود

نورم ز بصر رفت چو از پیش نظر رفت

آن شوخ جفا پیشه که هیچم بوداعی

[...]

خداوندا جوانیم به سر رفت

درخت شادکامی بی ثمر رفت

درخت شادکامی عمر فایز

سر شام آمد و بانگ سحر رفت

خداوندا جوانیم بسر رفت

درخت شادکامی بی ثمر رفت

درخت شادکامی عمر فایز

سرشام آمد و بانگ سحر رفت

بطی می گفت بحر آزاد گردید

چنین فرمان ز دیوان خضر رفت

نهنگی گفت رو هر جا که خواهی

ولی از ما نباید بی خبر رفت

دگر باره مهار از دست در رفت

مرا دیگِ سخن جوشید و سر رفت

سیل غم حمله چنان کرد که آب از سر رفت

نوجوان اکبر رفت

خشک لب با دل تفتیده و چشم تر رفت

روح پیغمبر رفت

چمن فاستقم از باد فنا یکسر رفت

نه که برگ و بر رفت

دود آه دل شه تا فلک اخضر رفت

وز فلک برتر رفت

تا ز شهزادۀ آزاد سر و افسیر رفت

از دم خنجر رفت

پیر کنعان بسر پور روان پرور رفت

جانش از پیکر رفت

نالۀ وا ولدا زان شه گردون فرّ رفت

تا در داور رفت