به شادی و انده نگردد دگر

برین نیست پیکار با دادگر

پس آن گه جهان داور داد گر

درایشان سرشت آن جهان دگر

بود کآورد روزدگار دگر

جهان را یکی داد دارد دگر

برآورد دولت جهانی دگر

تن مملکت یافت جانی دگر

ز باران ابر شرف بشکفید

گلی تازه در بوستان دگر

به ایوان و میدان شاهنشهی

[...]

جان من بستان به فضل ای دادگر

زانک من طاقت نمی‌دارم دگر

لابه مندیش و مکن لابه دگر

جز بدان شاه رحیم دادگر

ز اتصال این دو جان با همدگر

می‌رسد از غیبشان جانی دگر

به وقت جدا کردن از یکدگر

تو دانی نیارم زدن دم دگر

زمانی بگشتند با یک‌دگر

رسیدند ناگه به کاخی دگر

سر شیشه بر سرب بر یکدگر

ببندد به جادوی بیدادگر

سه روز و سه شب هر دو با یکدگر

نکردند جز عیش کار دگر

وجود تو را منت از دادگر

که دیدم به خیر و سلامت دگر

از بتان دل برکنم گویم مسلمان دگر

ناگهان روی ترا بینم پشیمان دگر

تا دل آزاده در زنجیر زلفت بسته ام

با خود از دیوانگی دست و گریبانم دگر

خاطر از نظاره ات صد سال اگر جمع آورم

[...]

هر یکی را ح الت و کاری دگر

با خدای خویش دیدار دگر

لیک اگر گیرند معشوق دگر

من ن بخشم زانکه هستم دادگر

عیش خوش ده اندر آن عالم دگر

ای کریم کارساز دادگر

به تقدیر فرمانده دادگر

چه دیدم پس از چند گام دگر

گر نمی خواهی تو هم ای دادگر

من که او را پس نمی خواهم دگر

بلکه چون گندم شدی بار دگر

می نگنجد در تو انسانی دگر

ای به هر سوزی ترا ساز دگر

وی به هر سازی ترا رازی دگر