نشست و نشانت کنون ایدرست

سر تخت ایران به دست اندرست

فرستاده اینک به راه اندرست

چو هفته سرآید درست ایدرست

بد و نیک از ایزد شناسد درست

یکی داندش هم به دین درست

چون ابر به نوروز رخِ لاله بِشُسْت

برخیز و به جامِ باده کن عزمِ دُرُسْت

کاین سبزه که امروز تماشاگهِ توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت

چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،

بر خیز و به جامِ باده کن عزمِ درست،

کاین سبزه که امروز تماشاگه توست،

فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت!

چون ابر به نوروز رُخِ لاله بشُست

برخیز و به جام باده کن عزمْ درست

کین سبزه که امروز تماشاگهِ توست

فردا همه از خاکِ تو برخواهد رُست

چنان آفریدش خوب و درست

تو گفتی که از شاخ شمشاد رست

بانگ می‌کرد کین نه از غدرست

بلکه این کار کینهٔ بدرست

تا بداند که گبر بی قدرست

کار او پیش صدر دین غدرست

چون ابر به نوروز رخ سبزه بشست

با باده لعل کن سر عهد درست

کین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رست

ای در رهِ دین و کارِ کفر آمده سُست

نه مؤمن اصلی و نه کافر بدرست

بر روی و ریا طاعت تو معصیت است

با مفسدِ فاش باش یا زاهدِ رُست

با آنکه دل به حلقهٔ زلف تو اندرست

پیوسته از وصال تو چون حلقه بر درست

میل دریا که دل تو اندرست

آن طبیعت جانت را از مادرست

وآن عظیم الخلق او کان صفدرست

بی‌تغیر مقعد صدق اندرست

بفرمود کاری بیاور درست

که غثّ و سَمینش ببینم درست

بحذر از بلا مجوی خلاص

که حذر در بر قدر هدرست

بخدا در بلا پناه طلب

زانکه دافع خداست نه حذرست

به بازار ما دل کجا شد درست

چه ارزد که قلب است و بس نادرست

قطره کزین بحر برآمده درست

در شد و شد قیمت آن صد درست

قطره کزین بحر برآمده درست

در شد و شد قیمت آن صد درست