ور ایدونک با ما نسازد جهان

بسازیم ما با جهان جهان

به یک بنده بدهد سراسر جهان

ندارد به کاهش زمان جهان

نشسته در آن بزم شاه جهان

دلش فارغ از غصه های جهان

بدو گفت کای پهلوان جهان

منم بنده تو به هر دو جهان

بسی آفرین کرد شاه جهان

برآن نامور پهلوان جهان

ز گیتی برون رفت شاه جهان

پراگنده شد تخمش اندر جهان

بشهریار جهان داد کردگار جهان

جهان سراسر تا راست کردگار جهان

براست کردن کار جهان رسید و رسد

بشهریار جهان لطف کردگار جهان

ندا رسید بگوش جهانیان ز ملک

[...]

هم ز عکس روی سیمرغ جهان

چهرهٔ سیمرغ دیدند از جهان

سر احمد بود عثمان در جهان

دوست احمد بود اندر دو جهان

از یکی شد کوه پیدا در جهان

از برای ساکنی این جهان

من بغیر تو نبینم در جهان

قادر و پروردگار دو جهان

تا مراد خود بیابی در جهان

بگذری از این جهان و آن جهان

تا که نبض از نام کی گردد جَهان

او بود مقصود جانش در جهان

غنج و نازت می‌نگنجد در جهان

باش تا که من شوم از تو جهان

در قران این جهان با آن جهان

این جهان از شرم می‌گردد جِهان

چند روزی که زنده‌ای به جهان

از عمل خویش را ز دام جهان

قالبش گرچه هست شد زجهان

جان او از جهان همیشه جهان

کار ماراست بعد از این بجهان

چون شدیم از جهان خاک جهان

ننگش آید ز گفتگوی جهان

متنفر بود از آن و جهان

چند روز است این حیات جهان

خویش را زین حیات زود جهان