سحی نامهٔ خدای عزّوجل

برنگیرد مگر که دست اجل

گفته او را به وقت وحی و وجل

جبرئیل امین که لاتعجل

زید را می آن دَم ار مُرد از وَجل

دردها می‌زاید آنجا تا اجل

بهر این فرمود حق عز و جل

سورة الانعام در ذکر اجل

گفت با دلقک شبی سید اجل

قحبه‌ای را خواستی تو از عجل

حکمت حق مانع آید زین عجل

جمعشان دارد بصحت تا اجل

ای دریغا پیش ازین بودیم اجل

تا عذابم کم بدی اندر وجل

جهد رزق ار کنی و گر نکنی

برساند خدای عز و جل

ور روی در دهان شیر و پلنگ

نخورندت مگر به روز اجل

چو قاضی به فکرت نویسد سجل

نگردد ز دستاربندان خجل

نرسد هیچ بد و نیک بکس

جز بتقدیر خدا عزوجل

ز آنگه از رزق تو فارغ شده اند

و ز حیات تو و تو وقت اجل

گشته از خلق و حلق و رزق و اجل

بفراغت خدای عزوجل

مپسندم ازان صحیفه خجل

یوم نطوی السما کطی سجل

کای جهانت در وفا داری خجل

کرده این نامه بنام خود سجل

اوست شیر خدای عزّوجل

تو سگ کیستی‌؟ جناب اجل