تو منگر در نهاد و نبیت من

نگه کن در کمال همت من

جهانی منتظر بر رحمت من

که تا کی باز یابند قربت من

تو پیوستی نمود لعنت من

بکردستی بخود تو نخوت من

ای بهنگام شداید کرمت عدّت من

وی بهر حال مربّی و ولی نعمت من

تیغ زرّین بستانم زکف حاجب شمس

شحنۀ هیبتت ار زانکه دهد رخصت من

نوبهارست و نسیم و سحر و آب روان

[...]

گفت اگر صد ره کنی تو راست من

کژ شوم چون کژ روی ای مؤتمن

بحق کبریا و عزت من

بحق بیشمار رحمت من

بویژه نتابی به یک دست من

گلویت بماند ابر شصت من

مبادا شوی کشته بر دست من

گلویت درافتد ابر شصت من

اگر نه سرانجام بر دست من

بماند گلوی تو بر شصت من

من و محنت تو زهی راحت من

چه راحت که بخت من و دولت من

چو من با تو باشم زهی راحت تو

اگر این نباشد زهی محنت من

به دشنام من رنجه گشتی شنیدم

[...]

گفتم شاهم گفت که از دولت من

گفتم ماهم گفت که از طلعت من

گفتم خواهم که پادشاهی گردم

گفتا گردی ولیکن از خدمت من

من که باشم که بود لایق تو خدمت من

تو اگر بنده نوازی بکنی دولت من

به همین مژده ز خوان کرمت خوشنودم

که غم عشق تو شد روز ازل قسمت من

به هوای خط تو مشک‌فشان خواهد شد

[...]

کین بود رشتهٔ ارادن=ت من

چون گرفتم زهی سعادت من!

میرم ز هجر و گویم، یا رب به حسرت من

کز داغ دل مسوزان، کس را به محنت من

هنگام نزع این است، مقصود من که گر یار

چیزی اگر نگردد، فهم از اشارت من

خوش ساعتی که می کرد، منعم ز گریه، محرم

[...]

شکارگاه معانی است کنج خلوت من

زه کمان شکارم کمند وحدت من

خدنگ خامه چو پر از بنان من یابد

خطا نمی شود از صید تیر فکرت من

زدور گردی جائی روم بدشت خیال

[...]