چگونه بلائی که پیوند تو

نجویی بد است و بجویی بتر

شبی بیش کردم چگونه شبی

همی از شب داج تاریک تر

درنگی که گفتم که پروین همی

[...]

ز خاور بر آید سوی باختر

نباشد از این یک روش راست‌تر

هم از خاوران تا در باختر

ز کوه و بیابان وز خشک و تر

به چیزی فریبد دل آویزتر

که باشد نیازش بدان بیشتر

نمد زود برکش چو شد ز آب تر

که تا بیش ماند گرانبارتر

چو این نامه بخوانی هر چه زوتر،

بکن تدبیر شهر آرای دختر.

به چشم من زمین مرو خوشتر

که گویی آسمانستی پر اختر

اگر زین ابر بیرون آید اختر

به درد من ز من گرید فزونتر

بماند این درخت سایه گستر

ز مینو باد وی را سایه خوشتر

همه شب رخش در باران شده تر

به برف اندر سوار از رخش بدتر

نه دیو خیم او گشته‌ست بهتر

نه کوه خشم او گشته‌ست کمتر

ای مهر تو چون چهار طبع اندر خور

وز پنج نماز شکر تو واجب تر

ای دشمن تو بمانده اندر ششدر

زیر قدمت باد سر هفت اختر

نبینی کس از خویشتن خوارتر

نه بیچاره تر نیز و غمخواره تر

بدخو از بی‌نکاح زاده بتر

زانک ازو بار به کشد استر

کرد گریان و کرد زاده بتر

مغزها خشک و دیده‌ها شد تر

از این بستان به جز یک میوهٔ تر

طلب کن میوههای خوب و خوشتر

فتاده در ره جان او خوش و تر

حقیقت میرود هر لحظه خوشتر

چو پیشانی کنی از آب او تر

ترا این سر بود هر بار خوشتر

در بر جودش متاع خشک و تر

یک جوآرد وزن اما خشک تر

لیک بر روی زمین از خشک و تر

هیچم از غفلت نیاید بیشتر