می‌گفت مگر ملامت از ما بگرفت

چون لاله دلت زآتش سواد بگرفت

از جزع یمن لؤلؤ لالا بفشاند

اطراف مهش عقد ثریا بگرفت

چنان گرم خود را بمرکب گرفت

که از گرمیش خصم را تب گرفت

بتدبیر آن دست بر لب گرفت

مگر شاه را از غضب تب گرفت

نخستش یکی بوسه از لب گرفت

پی سفتن لعل مثقب گرفت

هم در آن شب جسم او را تب گرفت

او بنای لعن بر منصب گرفت

منجنیق از تاب خجلت تب گرفت

روز شد تاریک و رنگ شب گرفت

هم ز قنبر توشه ومرکب گرفت

هم ز حیرت زیر دندان لب گرفت

شاه را رقت بدان مرکب گرفت

جرعۀ آبی به پیش لب گرفت

هرکسی‌ را ناگهان این‌ تب‌ گرفت‌

باید از حالش‌ به‌ دندان لب‌ گرفت‌

تا سیاست مسند مذهب گرفت

این شجر در گلشن مغرب گرفت