من بر آنم که تو داری خبر از راز فلک

نه بر آنم که تو از راز رهی بی خبری

تا ز گفتار جدا باشد پیوسته نگار

تا ز دیدار بری باشد همواره پری

نیکخواه تو ز گفتار بدی باد جدا

[...]

چنان گشته بد گلشه از دلبری

که سجده همی کرد پیشش پری

به دانایی این ره به جایی بری

به بی دانشی هیچ ره نسپری

چنین مردمانی ز مردم بری

رمنده ز مردم چو دیو و پری

محو گشت از هدایتش گبری

قدری شد به سعی او جبری

شمس نامی و نور می ندهی

ابری ای ایر خواره زن ابری

مؤمنم گوئی و نئی مؤمن

گبری ای ایر خواره زن گبری

صبر تو تلخ و بر گوار و غلیظ

[...]

پری‌چهره‌ای دید کز دلبری

پرستنده شد پیکرش را پری

چو فرمان رسیدش به پیغمبری

نپیچید گردن ز فرمانبری

وگر دعوی آرم به پیغمبری

چه حجت کند خلق را رهبری ؟

زانکه بود آن ماهرخ در دلبری

خسرو جمله بتان بربری

روزگار خویش و من چندی بری

درگذر چون نیست این کار پری

گر درونت گردد از صورت بری

اندرین معنی که گفتم ره بری

زنهار دلا بکوش اگر باخبری

کز دست تکلّف تو مگر جان بُبَری

مادام که در بند تکلّف باشی

از عمر خود و عیش جهان بی خبری

من دوش به خواب در بدیدم قمری

دریا صفتی عجایبی سیم‌بری

امروز بگرد هر دری میگردم

کز یارک دوشینه چه دارد خبری

من ز سهو و بی‌وفایی‌ها بری

سوی من آیی گمان بد بری

با چنین جاه و چنین پیغامبری

طالب خضرم ز خودبینی بری

من ز عزی پاک و بیزار و بری

حق آنک دادت این پیغامبری

به پای طلب ره بدان جا بری

وز آنجا به بالِ محبت پری

همچو مردی که نیم او ببری

هیچ حظ از وجود او نبری

بیهده رنج بروی از چه بری

ترک تن گوی تا بعرش پری