نوای من نشسته در بر تو

چگونه سر کشم از چنبر تو

ترا خواری بود از همبر تو

نه از چون من نگار و دلبر تو

دین فروشان گرفته منبر تو

زار گشته شبیر و شبّر تو

بمانم جاودانی در بر تو

درون جمله باشم رهبر تو

ز عین لعنت آید تا بر تو

بگندم خوردن آید رهبر تو

چو جز من در نمیگنجد بر تو

منم در هر دو عالم رهبر تو

بهرکاری که آید در بر تو

بود اللّه بیشک رهبر تو

بدّهْ روز دگر آیم بر تو

که هستم من یقین کل رهبر تو

اگرچه من که جانم در بَرِ تو

حقیقت هستیم ای دل رهبر تو

لیک چرخی زنم برابر تو

تا شود کشف سر آن بر تو

خواهم که علیرغم دل کافر تو

آیینهٔ اسلام نهم، در بر تو

آنگه ز تجلی رخت، بنمایم

نوری که به طور یافت پیغمبر تو

ای روی تو همچون کف پیغمبر تو

پیغمبر ما به حق شود رهبر تو

دین فروشان گرفته منبر تو

زار گشته شُبَیر و شبر تو

ببین فکند جدایی چنان پیمبر تو

میان مادر و فرزند در برابر تو