چو دیدم چنین زان سپس شایدم

اگر خاک بالا بپیمایدم

به خیره همی جنگ فرمایدم

بترسم که سوگند بگزایدم

اگر کشتنیم او کشد شایدم

همان نیز اگر بند فرمایدم

همی خوردنی آرزوی آیدم

شکم گرسنه رنج بفزایدم

مرا پاسخ این بد که این بایدم

چو دیگر گزینم گزند آیدم

چوخشنود باشد ز من شایدم

اگر خاک بالا بپیمایدم

به ایران زمین هرک پیش آیدم

ازان آمدن رنج نفزایدم

همی از شما این شگفت آیدم

همان کین پیشین بیفزایدم

بگویید تا دانش افزایدم

مگر دل به چیزی بیارایدم

اگر شاه گیتی بفرمایدم

به یاری یکی لشکر آرایدم

بجای آورم هرچه فرمایدم

وگر نیز جان خواهدم، شایدم

اگر شاه بیند، نفرمایدم

که ترسم که گفتار بگزایدم

اگر شاه بیند، نفرمایدم

به چشن بزرگی ببخشایدم

نه دری در سینه میبگشایدم

نه جمالی روی میبنمایدم

از خدای خویش آن میبایدم

کز سر فضلی دری بگشایدم

نک صریح آواز حق می‌آیدم

همچو صاف از درد می‌پالایدم

نعرهٔ مستان خوش می‌آیدم

تا ابد جانا چنین می‌بایدم

مگر در دل دوست رحم آیدم

چو بیند که دشمن ببخشایدم

بر عوان از جهل او رحم آیدم

بر یتیم از بی کسی بخشایدم

تابه اکنون هر چه زو یاد آیدم

دل بران بیچاره می‌بخشایدم