ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت

ناگه برود ز تن روانِ پاکت

بر سبزه نشین و خوش بِزی روزی چند

زان پیش که سبزه بر دمد از خاکت

زهی کونین عکس نور پاکت

خطاب از نه فلک روحی فداکت

چو افتادیم اینجا همچو خاکت

مکن از ما دریغ آن نور پاکت

چو بیرون آمدی بر روی خاکت

مکانی ساختی آخر چه باکت

چو فرع تست اصل ذات پاکت

درون جزو و کل در عین خاکت

از آن پیوسته شد در نور پاکت

که او پیوسته بُد در دید خاکت

اگرچه بود عیسی روح پاکت

خدا مانده ز آب و دید خاکت

ز شاگردان نظر کن نور پاکت

که عزرائیل گرداند هلاکت

کنی اظهاربر من ذات پاکت

چو آیم بیخود اندر زیر خاکت

ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت

زیبا نتواند دید الا نظر پاکت

گر منزلتی دارم بر خاک درت میرم

باشد که گذر باشد یک روز بر آن خاکت

دانم که سرم روزی در پای تو خواهد شد

[...]

لوح محفوظ طبع دراکت

عرش ملحوظ خاطر پاکت

چه عجب لطف مزاجست در آب و خاکت

که خرد می‌نتواند که کند ادراکت

ورق لاله بر اندام گل و شمشاد است

یا قبا بر تن گلگون و قد چالاکت

زان شدم کشتهٔ تیر تو که بینم خود را

[...]

حرمان زدهام ز طوف خاکت

خواهم مددی ز روح پاکت

خداوندا به حق ذات پاکت

به سوز سینه هر دردناکت

ای که ز گردون چو شد مقام بخاکت

خلق نشاندند جنب ابن صهاکت

کیست که بیند رسل گریبان چاکت

ایزد ننموده جز به پیکر پاکت

کودکان را که می کند ساکت‌؟

کفش خواهند و پالتو و ژاکت