که فیل از دمش کی گدا آورد

کجا پیل را در چهار آورد

سر تیغم او را بخاک آورد

زمانش به دام بلا آورد

نامه بستد سبک زن و آورد

شادمانه به عامل باورد

به تظلّم ز عامل باورد

بخروشید و نوحه پیش آورد

به‌هر دُر که‌ز دهن خواهم برآورد

زنم پهلو به پهلو چند ناورد

تا به جایی رسیدشان ناورد

که بدانجای دل قرار آورد

پیر زالی ز خطه باورد

خط باوردیان برون آورد

در شام صبح صادق دیدم که سر بر آورد

ماه دو هفته روئی چون مهر خاور آورد

شام سحر ندیدم جز آفتاب رویش

کان ماه روی خود را اندر برابر آورد

در روی ما بخندید دلبر چو صبح صادق

[...]

بود فرهاد شیرین را هم آورد

که تا باوی کند در عرصه ناورد

غزالی دید با خرسی به ناورد

همائی با سیه زاغی هم آورد

نگذاشتمی پنجه گشودن پی آورد

در پهنه ناورد

چو دید آن شاهزاده نی هماورد

برون آورد تیغ و جست ناورد

درین چمن که هوار و به اهتراز آورد

گل شکفته از آنروی دلنواز آورد

غنیمتی است مرا زندگی که رضوان باز

در بهشت بروی حبیب باز آورد

گل و شکوفه دگرگون نموده پنداری

[...]

چهارم انوری تا سر برآورد

چو آب پاک از خاک ابیورد