بران بد که بهرام بیجان شدست

ز دردش دل گیو پیچان شدست

بسا دشمنان کز تو بیجان شدست

بسا بوم و بر کز تو ویران شدست

که کیخسرو ایدر بدان سان شدست

که گویی سوی باب مهمان شدست

ای آنکه حضرت تو بقدر آسمان شدست

وز حادثات صدر تو ما را امان شدست

با رأی پیر و بخت جوانی و عدل تو

از جور چرخ حافظ پیر و جوان شدست

حکم تو پیشوای شهور و سنین شدست

[...]

صورت تو زاده ایشان شدست

جان تو در پردهها پنهان شدست

بر دکان، هر زرنما خندان شدست

زانک سنگ امتحان پنهان شدست

فر او کروبیان را جان شدست

او درین دیوانگی پنهان شدست

عکس آن نورست کین نان نان شدست

فیض آن جانست کین جان جان شدست

روی زمین لعل بدخشان شدست

جرعه ما قلزم و عمان شدست

ذره ما شد همگی آفتاب

عقل درین واقعه حیران شدست

کس نشنیدست و ندیدست این

[...]

آفتاب روی تو تابان شدست

در شعاعش جان و دل حیران شدست

نور مطلق گشت ذرات جهان

تاکه خورشید رخت تابان شدست

جان که در تاب تجلی شد فنا

[...]

دیگر دلم خدنگ جفا رانشان شدست

جرمی ز من مگر بتو خاطرنشان شدست؟

بی وعده آمدی که زشادی شوم هلاک

دل در گمان که یار بمن مهربان شدست

پاکست دامنش ولی از اختلاط غیر

[...]