ز گیتی به کان اندرون زر نماند

که منشور جود ورا بر نخواند

نیا را بکشت و خود ایدر نماند

جهان نیز منشور او را نخواند

فرود آمد و کهتران را بخواند

همه رازها پیش ایشان براند

ز لشکر جهاندیدگان را بخواند

همه بودنی پیش ایشان براند

زریر و همه بخردان را بخواند

ز گشتاسپ چندی سخنها براند

چو گشتاسپ آن دید خیره بماند

جهان‌آفرین را فراوان بخواند

همان روز قیصر سقف را بخواند

به ایوان و دختر به میرین رساند

همانگاه قیصر ز ایوان براند

بزرگان و فرزانگان را بخواند

فرستاده قیصر سقف را بخواند

بپرسید و بر تخت زرین نشاند

چو داماد گشتم ز شهرم براند

کس از دفترش نام من بر نخواند

چو قیصر ورا دید خامش بماند

بران نامور پیشگاهش نشاند

زریر سپهبد سپه را بماند

به بهرام گردنکش و خود براند

تگینان لشکرش را پیش خواند

شنیده سخن پیش ایشان براند

سوی شاه برد و برو بر بخواند

جهانجوی گشتاسپ خیره بماند

چو سالار پیکند نامه بخواند

فرود آمد از گاه و خیره بماند

سه بار این سخن را بریشان براند

چو پاسخ نیامدش خامش بماند

چو با شاه ایران گُرَزم این براند

گو نامبردار خیره بماند

همه موبدان را به کرسی نشاند

پس آن خسرو تیغ‌زن را بخواند

چو لهراسپ اندر میانه بماند

به بیچارگی نام یزدان بخواند

بزرگان ایرانیان را بخواند

شنیده سخن پیش ایشان براند