بدو گفت اکنون چو فرمان دهی

بدین راز من دل گروگان دهی

به یک تن ده از روم تاوان دهی

روان را به پیمان گروگان دهی

همان خشت را نیز تاوان دهی

چو بیدار گردی ز خواب آن دهی

دشمنان را جان ستانی دوستان را جان دهی

ریک هامون را بخنجر گونه مرجان دهی

درد و انده بدسگالان را بکوه و در دهی

زر و گوهر نیکخواهان را بگنج و کان دهی

رنج و راحت خلق را از کوشش و بخشش دهی

[...]

جان فشانم بر تو گر فرمان دهی

گر تو خواهی بازم از لب جان دهی

گر تو عمری در جهان فرمان دهی

هم بسوزی هم بزاری جان دهی

گه تقی را با نقی ایمان دهی

گه به عسگر معنی قرآن دهی

تا جان خودت به دست سودا ندهی

وآن را که تکلّف است ره واندهی

از دست تکلّف بستان دامن خویش

تا دامن جان به دست غوغا ندهی

تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی

نم ندهی به کشت من آب به این و آن دهی

جان منی و یار من دولت پایدار من

باغ من و بهار من باغ مرا خزان دهی

یا جهت ستیز من یا جهت گریز من

[...]

نه روزی به بیچارگی جان دهی؟

همان به که در پای جانان دهی

رنج او را بگنج ها ندهی

مس او را بکیمیا ندهی

جسم سخن را به هنر جان دهی

شرح ملاقات دو سلطان دهی

تهی تارک از تاج فرماندهی

فتادند بر بستر جاندهی

زان مژه غیر خدنگ بلا ندهی

دامن غمزه به دست وفا ندهی

وه که نیایی و وعده آمدنی

بهر تسلی خاطر ما ندهی

لاف مصاحبت تو زنم بر غیر

[...]

دل به تو بستم و ترک جفا ندهی

جان به تو دادم و داد مرا ندهی

ناز و عتاب تو کمتر اگر نشود

داد کسی تو به روز جزا ندهی

دل تپدم ز خیال سوال رقیب

[...]

تن که تواش پرورش از جان دهی

پرورش لقمهٔ موران دهی

چو روزی به بیچارگی جان دهی

همان به که در پای جانان دهی

چون تو کُشتی در عوض صد جان دهی

وه چه جان صد جان جاویدان دهی

بده نان که البته از نان دهی

رسد روزگارت به فرماندهی

به فرمانبرش داده فرماندهی

بدو داده جان گیری وجان دهی