هر که او آن لب و دهان بیند

آن کمرگاه و آن میان بیند

چشم عاقل درون جان بیند

گوهر لعل چشم کان بیند

حکیم نوزده چون بیست و هفتگان بیند

همان زمان دو سی اندر نود زمان بیند

بدان زمان نشود دلشکسته از پی آن

که سود خویش سراسر در آن زیان بیند

حکیم نوزده در آب و آینه نگرد

[...]

دل آن بِهْ کاو بدان کس وانبیند

که در سگ بیند و در ما نبیند

هر آنکو رویِ خود اینجا نبیند

یقین میدان که هم فردا نبیند

هرچه در آینه جوان بیند

پیر در خشت پخته آن بیند

ماهی که به سوی خود صد دل نگران بیند

از شوخی و رعنایی کی سوی کسان بیند

گوید که نخوابم من، می میرم ازین حسرت

کس را نبود خوابی، او خواب چسان بیند؟

بیش است غم یعقوب از دیدن پیراهن

[...]

هر چه در کون و مکان بیند

از ازل قدرتی در آن بیند

دیده پیدا بکن که جان بیند

نه که اینعرصه جهان بیند

به بصر صورت جهان بیند

به بصیرت جهان جان بیند

هر چه در عرصه جهان بیند

همه بعد از شهود آن بیند

رخ بهبود کار خویش آن غافل چسان بیند؟

که بردارد زیوسف چشم و راه کاروان بیند

چراغ پرده در را پیش پا تاریک می باشد

نبیند عیب خود هر کس که عیب دیگران بیند

چه آسوده است از اندیشه باد خزان، برگی

[...]

هر که از عین امتحان بیند

در زمین نقش آسمان بیند

زین سبب غرقه محیط فنا

خود زغرقاب در کران بیند

تاجر بی متاع گو خود را

[...]

قطره را بحر بی کران بیند

در مکان فرِّ لامکان بیند