عجب تر گفت نزدیک من آن است

که در دریا ز خود کس را نشان است

یقین می‌دان که مغز و پوست یکسان است

ولی از پیش چشم خواجه پنهان است

وجود آیینه است اما نهان است

عدم آیینه را آیینه‌دان است

ندانم بام بُستانت چه سان است

که زندان تو باری بوستان است

برین نطع زمینت بیم جان است

که دم چون ریگ در شیشه روان است

بدانسان صورت او دلستان است

که گویی صورتش معنی جان است

از این صورت صفت خامش زبان است

صفت نتوان که این صورت چه سان است

امیرالمؤمنین شرح بیان است

امیرالمؤمنین نطق زبان است

یکی خورشید و چندین طینت آن است

نظر می‌کن که اینجا در شبان است

جمال جان جان در جان عیان است

ولی از چشم نامحرم نهان است

درون خاک جان عاشقان است

در این جا‌گه لقای جاودان است

دمی کز عشق آمد مغز جان است

در آن دم جمله اسرار نهان است

همه عشق است و اندر تو نهان است

ز عشقت ظاهر صورت عیان است

دوای درد تو جان جهان است

کی اینجا گه ترا عین العیان است

صبور است او یقین و راز دان است

حقیقت اندر اینجا بود جان است

جهان و هرچه در روی جهان است

همه از ذات حق عکسی عیان است

چه شور است اینکه در جان جهان است

مگر منصور بین عین العیان است

تو بشناس آنکه مقصود جنان است

معین و رهبر این کاروان است

وصالت در درون جان عیان است

حجاب من کنون خلق جهان است

ریاضت اختیار کاملان است

کسی را کاندر این راه او نشان است