گر از نوشم دهی یک بار کامی

به پایانش دهی از زهر جامی

به آسانی نیابی شادکامی

به بی رنجی نیابی نیکنامی

من آن یارم چنان بر تو گرامی

که کردم با تو چندان شاد کامی

بدین گیتی ندیدم شادکامی

بدان گیتی نبینم نیک نامی

کهن دینار و یاقوتست نامی

و گرنه یار نو باشد گرامی

مرا از مهرت آمد زشت نامی

که جز با تو نکردم خویش‌کامی

کجا دیدی دو تیغ اندر نیامی

و یا گم روز و شب در یک مقامی

همی گفت ای مرا چون جان گرامی

دلم را کام و کامم را تمامی

شبی بود آن شب از شبهای نامی

چو مهر ویس بر رامین گرامی

همی گفت ای گزیده جفت نامی

تنم را جان و جانم را گرامی

برآمد آفتاب شاد کامی

زدوده شد هوای نیکنامی

ایا چون مال بر هر دل گرامی

چو جان پاکیزه و چون عقل نامی

اگر دل دلبری دلبر کدامی

وگر دلبر دلی دل را چه نامی

دل و دلبر بهم آمیته وینم

ندانم دل که و دلبر کدامی

چون می و شیر یافت اندامی

راند هر ساعتی بر او کامی

الا ای لعبت ساقی ز می پر کن مرا جامی

که پیدا نیست کارم را درین گیتی سرانجامی

کنون چون توبه بشکستم به خلوت با تو بنشستم

ز می باید که در دستم نهی هر ساعتی جامی

نباید خورد چندین غم بباید زیستن خرم

[...]

ثوری از بایزید بسطامی

از پی طاعت و نکونامی

رفت و با خود ببرد بدنامی

چه بتر در جهان ز خود کامی

از پی صید عامی و خامی

ساخته شرع و صدق را دامی

نگارینا ، به هر معنی تمامی

دل از وصل تو یابد شاد کامی

بقامت حسرت سرو بلندی

بطلعت غیرت ماه تمامی

ثغوزک مثل عقدالدر حسنا

[...]

تا ز طبیعی غر سیاه قوامی

چند کنی زین سپید کاری و خامی

د . . . ل غلامی بمانده ای و گرفته

پیر نعامی بجای د . . . ل غلامی

همچو نظامی هلاک و فتنه تازی

[...]