چنان باشد بر او عاشق جمالا

که خوبی را ازو گیرد مثالا

اگر خالی شد از شخصش کنارم

خیالش کرد شخصم را خیالا

بدی را از که رنج آید که خوبان

[...]

اگر هستی تو چون خورشید والا

شبانگه هم فرود آیی ز بالا

نگار ناردانی لب بهار نارون بالا

میان لاله نعمان نهفته لؤلؤ لالا

مرحبا مرحبا برای هلالا

آسمان را نمای کل کمالا

چند ازین پرده ز آفتاب برون آی

جان ما را بخر ز دست خیالا

اندر آی اندر آی تا بشناسیم

[...]

فرنگیس و سهیل سروبالا

عجب‌نوش و فلک‌ناز و همیلا

چو تنها ماند ماه سرو بالا

فشاند از نرگسان لؤلؤی لالا

رفته ز ولای عرش والا

هفتاد هزار پرده بالا

غراره بود بر دیوار بالا

نشسته دیدبان بر چرخ والا

چو بشنود این سخن خسرو ز بالا

یکی خر‌پشته دید او سخت والا

بزیر باره بامی دید والا

کمند افگند در دیوار بالا

مشبّک قبّهٔ زرّین والا

که مشک ریزه باریدی ز بالا

چو بنهادند آن لؤلؤی لالا

روان کردند یاران گِل ز بالا

نظر کردم پس آنگه سوی بالا

که تا بینم مبارک سوی هیلا

ز شیب اندازم اکنون سوی بالا

که با تو باز گویم عین الا

بحقّ پیر رضی الدین لالا

به حاتمّ اصم آن نور والا

نداری زهره اندر دید بالا

که داری بر تفرّج عین آلا

منم حاضر ترا از شیب و بالا

نمودم لاالهم دان تووالا

بسی رفتند گه در شیب و بالا

بمانده ره نبرده سوی آلا

همه آبست او و در شیب و بالا

حقیقت راه دارد سوی الّا

ز شاگردان نظر کن سوی بالا

نظر کن بعد از آن در دید الّا