اولش عام و آخرش خاص است

محض لطف است و عین اخلاص است

از آن پس روزهٔ خاص الخواص است

بگویم کاندر آن چه اختصاص است

عاشق که به ترک این دو خاص است

از کشمکش جهان خلاص است

توکل هر که سازد پیشه خویش

ز بار منت مردم خلاص است

که نبود بار مردم را دران بزم

که او بر خوان نعمت‌هاش خاص است

از مهر تو، مه ذره صفت رقاص است

اما گهر شناخت، خاص‌الخاص است

عارف دارد گوهر عرفان تو را

غارت‌گر خانه صدف غواص است

خاموشی را بسی خواص است

خاموش ز نیک و بد خلاص است

عبودیت دگر بهر خواص است

که نسبتشان بحق با اختصاص است

عبودت باز وصف خاص خاص است

نفوس از قید آنها را اخلاص است

خود این تحقیق مخصوص خواص است

که از حقشان در ادراک اختصاص است

چرا او را باین طیب اختصاص است

بشکل و طبع و رنگ و طعم خاص است

نشان این هدایت با خواص است

که هادی را برایشان اختصاص است

خود آن اکسیر مخصوص خواص است

زوی هر قلب بیغش در خلاص است

ولی مطلع که از الفاظ خاص است

از آنرو بر کلامش اختصاص است

شهی کونامش ابراهیم خاص است

خود او را در توکل اختصاص است

ز تشویش ریا جانت خلاص است

چنین خالص شدن خاص خواص است