توکل هر که سازد پیشه خویش
ز بار منت مردم خلاص است
که نبود بار مردم را دران بزم
که او بر خوان نعمت‌هاش خاص است
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
توکل هر که سازد پیشه خویش
ز بار منت مردم خلاص است
که نبود بار مردم را دران بزم
که او بر خوان نعمت‌هاش خاص است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مفهوم توکل و استقلال فردی اشاره دارد. نویسنده می‌گوید کسی که بر تلاش و کار خود متکی باشد، از بارِ منت و نیاز به دیگران رهایی می‌یابد. در واقع، شخصی که به کار خود می‌پردازد و توکل بر خدا دارد، از فشار و توقعات دیگران خارج می‌شود و به نعمت‌های خاص خود دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: هر کسی که به کار خود اعتماد کند و به خدا توکل کند، از بار سنگین انتظار و نیاز به مردم رهایی می‌یابد.
هوش مصنوعی: در آن مهمانی، کسی نبود که بار زندگی‌اش را به دوش داشته باشد، زیرا او در این جمع، تنها بخشی از نعمت‌های خاص خود را به دیگران ارائه می‌دهد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از آن پس روزهٔ خاص الخواص است
بگویم کاندر آن چه اختصاص است
عبودیت دگر بهر خواص است
که نسبتشان بحق با اختصاص است
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.