گِرد کردند و گرامی داشتند

تا به سنگ اندر همی بنگاشتند

سپه یکسره نعره برداشتند

سنان‌ها به ابر اندر افراشتند

بفرمود تا سرش برداشتند

به نیزه به ابر اندر افراشتند

بر او هیچکس چشم نگماشتند

مر او را ز دیوانگان داشتند

که گیتی بداد و دهش داشتند

به بیداد بر چشم نگماشتند

به بیچارگی روی برگاشتند

به هامون برافگنده بگذاشتند

ز روی زمین تخت برداشتند

ز هامون به ابر اندر افراشتند

که از یکدگر روی برگاشتند

دل و جان به اندوه بگذاشتند

چو سودابه را روی برگاشتند

شبستان همه بانگ برداشتند

گوان سر به سر نعره برداشتند

سنانها به ابر اندر افراشتند

سواران جهان را همی داشتند

چو برزیگران تخم می‌کاشتند

بزرگان چنین روی برگاشتند

به شب دشت پیکار بگذاشتند

همه سربسر پشت برگاشتند

فرامرز را خوار بگذاشتند

چهارم عرب روی برگاشتند

به شب دشت پیکار بگذاشتند

سپاه از لب رود برگاشتند

بفرمود تا رود بگذاشتند

به قرطاس بر پیل بنگاشتند

به چشم جهانجوی بگذاشتند

سبک پشت بر یکدگر گاشتند

دل کینه بر جای بگذاشتند

به صد مردش از جای برداشتند

ز هامون به گردون برافراشتند

سپاهش همه پشت برگاشتند

جهانجوی را خوار بگذاشتند

همه مهتران پشت برگاشتند

مرا در جهان خوار بگذاشتند