زلف تو بر عارض تو پای‌بازی می‌کند

هر زمان سوی لب تو دست‌یازی می‌کند

جزع تو در دل ربودن جان همی‌سوزد ولی

لعل تو در بوسه دادن دل‌نوازی می‌کند

در کمان ابروی تو ناوک مژگان تو

[...]

خاک بر بادست و بازی می‌کند

کژنمایی پرده‌سازی می‌کند

باز ترک مست من آهنگ بازی می‌کند

کس نکرده‌ست آنکه آن ترک طرازی می‌کند

زلف او را سر به سر عالم به مویی بسته شد

هندویی را بین کزین سان ترکتازی می‌کند

از خیالش مانده‌ام شرمنده، کاندر چشم من

[...]

چشم مستت گرچه با ما ترک تازی می‌کند

لعل جانبخش تو هر دم دلنوازی می‌کند

تا دلم آورد بر محراب ابرویت نماز

جامه جان را به خون، هر دم نمازی می‌کند

با زنخدان چو کویت ای بت سیمین ذقن!

[...]

باز در بستان صنوبر سرفرازی می‌کند

بلبل شوریده را گل دل‌نوازی می‌کند

لالهٔ سیراب دارد جام لیکن هر زمان

همچو مستان چشم نرگس ترکتازی می‌کند

ابر سقا رنگ بستان و چمن را بین که باز

[...]

سرو اگر در پیش قدت سرفرازی می‌کند

راستی او این حماقت از درازی می‌کند

تا مرا گفتی که جان بفرست بر دست صبا

جان من بر عزم رفتن کار سازی می‌کند

هندوی زلفت رسن بازست و هر شب تا سحر

[...]

جادوی چشمان شوخت چاره‌سازی می‌کند

حاجب کنج دهانت حقّه‌بازی می‌کند

خوش نسیمی می‌وزد از بوی زلفت صبحدم

زآنکه باد صبح با زلف تو بازی می‌کند

زلف تو عمر من است و هیچ می‌دانی که عمر

[...]

بی‌نیازی عارفان را کارسازی می‌کند

سرو از آزادی خود سرفرازی می‌کند

می‌گزد انگشت از ضعف وجود من هلال

شعلهٔ مهر و محبت جانگدازی می‌کند

دوست گر از لطف خواهد بخیه بر زخمم زند

[...]

شرم حسن شوخ را کی پرده‌سازی می‌کند؟

برق در ابر بهاران تیغ‌بازی می‌کند

حسن را روشنگری چون دیده‌های پاک نیست

اشک شبنم دامن گل را نمازی می‌کند

نگذرد چون از سرشک تلخ من دامن‌فشان؟

[...]