جادوی چشمان شوخت چاره سازی می کند

حاجب کنج دهانت حقّه بازی می کند

خوش نسیمی می وزد از بوی زلفت صبحدم

زآنکه باد صبح با زلف تو بازی می کند

زلف تو عمرمنست و هیچ می دانی که عمر

همچو زلف سرکشت میل درازی می کند

مردم چشمم به محراب دو ابرویت ز هجر

خرقه جان را به خون دل نمازی می کند

در هوای کوی دلبر دل چو گنجشکی ضعیف

عشق تو بازست و با گنجشک بازی می کند

ای دل مسکین ز بخت خود نباشد باورت

کان لب لعلش دگر مخلص نوازی می کند

چون حقیقت گشت عشقت در جهان چون راز فاش

لاجرم جان جهان ترک مجازی می کند