نگویی به بدخواه راز مرا

کنی یاد درد و گداز مرا

زان سوی کُدیه برد آز مرا

تا نباشد به کس نیاز مرا

حسب حال آنکه دیو آز مرا

داشت یک چند در گداز مرا

پرده بردار و ببین راز مرا

این همه تمکین و اعزاز مرا

جز عشق نبود هیچ دمساز مرا

نی اول و نی آخر و آغاز مرا

جان می‌دهد از درونه آواز مرا

کی کاهل راه عشق درباز مرا

گویم که کیست روح‌افراز مرا

آنکس که بداد جان ز آغاز مرا

گه چشم مرا چو باز بر می‌بندد

گه بگشاید به صید چون باز مرا

ای به روی تو دیده باز مرا

چاره ای از وصال ساز مرا

بیش از اینم نماند طاقت و صبر

بیم دیوانگیست باز مرا

باشد ای نور چشم و راحت جان

[...]

سوی خود کن رخ نیاز مرا

به حقیقت رسان مجاز مرا

چون دهی جلوه سرو ناز مرا

عرض ده پیش او نیاز مرا

ای کرده قدوم تو سرافراز مرا

وز یک جهتان ساختهٔ ممتاز مرا

از خاک مذلتم چو برداشته‌ای

یک باره نگهدار و مینداز مرا

بی زبانی پرده داری می کند راز مرا

می دهد خاموشی من سرمه غماز مرا

گر برون آید، به خون خود گواهی می دهد

ناله تا در دل نگردد خون، هم آواز مرا

از نوازش منت روی زمین دارد به من

[...]

از گلستان نشود غنچه دل باز مرا

پنجه سرو بود چنگل شهباز مرا

می توان ناله شنید از کف خاکستر من

نشود سوختگی سرمه آواز مرا

پرده ساز شود نه فلک از ناله من

[...]

می کند گرم طلب شعله آواز مرا

می شود زمزمه بال و پر پرواز مرا

سرمه خامشی من بود از تنهایی

می شود ناله دو بالا ز هم آواز مرا

آنقدر تنگدل از نقش پر و بال خودم

[...]

تیره بختی گفت در گوش خطش راز مرا

کرد روشن عاقبت این سرمه آواز مرا

سیر از خود رفتن من می دهد بوی وداع

کرده اند از نکهت گل بال پرواز مرا

تهمت نقصان پر و بال مرا از کو تهیست

[...]

تا فکند از نظرآن سروسرافراز مرا

شده هر شاخ گلی، چنگل شهباز مرا

نه سپند است، ندانم دل بی طاقت کیست؟

سوخت در بزم تو، از شعلهٔ آواز مرا

من که از دل شده ام در غم صیاد اسیر

[...]

بیا و ببین ترکتاز مرا

عنان و رکیب دراز مرا

خبر ده ز من دلنواز مرا

بگو با برادر تو راز مرا