چو چشم و دل پادشا باز شد

سپه نیز با او هم آواز شد

چو رومی پس‌اندر هم‌آواز شد

چو گشتاسپ زان جایگه باز شد

حصار از خروشش پرآواز شد

ز دیوار هر سو دری باز شد

دل کوس کین تندر آواز شد

سر تیغ با برق انباز شد

هرآن مرغ کز وی به پرواز شد

ز زخمش سر کوه پر ماز شد

کجا کبک با باز دمساز شد

کجا گور با شیر همراز شد

سپاهش چو با برگ و با ساز شد

از آن جا سوی اندلش باز شد

اطراف عارضی که چو بر غراب بود

از جور دور چرخ چو اطراف باز شد

و آن جامه ای که تبتی او را طراز بود

از دست روزگار رباحی طراز شد

و آن خسرو شباب که با برگ و ساز بود

[...]

تیغ نظامی که سر‌انداز شد

کند نشد گرچه کهن‌ساز شد

صیرفی گوهر آن راز شد

تا به عدم سوی گهر باز شد

گشت کودک راضی و انباز شد

شاه اندر بحر شست اندازشد

گر ترا آن چشم غیبی باز شد

با تو ذرات جهان هم راز شد

هر که او با سرّ تو همراز شد

در میان عاشقان ممتاز شد

عنکبوت او چو دام انداز شد

آن چنان مرغی بدامش باز شد

هرکرا چشمی بشفقت باز شد

در حریم قرب صاحب راز شد

رفت آن زن با بلا دمساز شد

تاکه آن کودک ز شیرش باز شد

گور و خاک از یکدیگر چون باز شد

زنده گشت آن شخص و صاحب راز شد

نزد آن صاحب‌رموز راز شد

یک دمی با او به خلوت ساز شد

سالک آنگه سوی آن تن باز شد

با رموز راز او دمساز شد

این جهان تن غلط‌انداز شد

جز مر آن را کو ز شهوت باز شد