افکند دلم زمانه در زاری‌ها

در دیده من سرشت بیداری‌ها

امید تو می‌داد مرا یاری‌ها

تا جان نبرم چنین به دشواری‌ها

در خَورنَق ز نغز‌کاری‌ها

داده با اوستاد یاری‌ها

در عشق تو گرچه هست دلداری‌ها

من مست نیم تا بکنم زاری‌ها

یا رب تو مرا مست شرابی گردان

کز بهر وجود اوست هشیاری‌ها

تا با تو بوم نخسبم از یاری‌ها

تا بی‌تو بوم نخسبم از زاری‌ها

سبحان‌الله که هردو شب بیدارم

تو فرق نگر میان بیداری‌ها

بعد ازین عجز و بیقراری ها

آمده در مقام زاریها

شب تا به سحر همی‌کنم زاری‌ها

در شدت تنهایی و بیماری‌ها

از هجر فکندیم به دشواری‌ها

ای یار کجا شد آن همه یاری‌ها

با وجود گناه‌کاری‌ها

از تو دارم امیدواری‌ها

دلم را بود از آن پیمان‌گسل امید یاری‌ها

به نومیدی کشید آخر همه امیدواری‌ها

رقیبان را ز وصل خویش تا کی معتبر سازی

مکن جانا که هست این موجب بی‌اعتباری‌ها

به اغیار از تو این گرم‌اختلاطی‌ها که من دیدم

[...]

ای شهد لبت دوای بیماری‌ها

وی دیده دل از زلف تو دلداری‌ها

آسان تو کنی مگر که در راه غمت

افتاده دلم به دام دشواری‌ها

تو و آرام و پخته کاری‌ها

من و خامی و بی‌قراری‌ها

پرسشم گر به خاطرت گذرد

دل بیمار و جان‌سپاری‌ها

غیر را روزهای عیش و طرب

[...]

به عرش عزتم جا داده است اقبال خواری‌ها

نماند ضایع آخر فیض ضایع روزگاری‌ها

چو با تیغ تضرع رو به سویم کرد دانستم

که تابد پنجهٔ خورشید را نیروی زاری‌ها

به نام خویشتن گیری برات لامکان سیری

[...]

دور از تو شبی در اثر زاری‌ها

دیدم ز تو در خواب بسی یاری‌ها

زان شب دگرم خواب نه، سبحان الله

یک خواب وز پی این همه بیداری‌ها؟!

یک عمر از او به حسرت یاری‌ها

شب‌ها گذراندم همه در زاری‌ها

آخر مردم بلی ز غم لازم داشت

یک خواب چنین آن همه بیداری‌ها

حریم عصمت آنگه ناقه عریان سواری‌ها

نگون باد ازهیون چرخ این زرین عماری‌ها

سراری عز و دولت را ستیزه چرخ کرد آخر

به دل دولت به درویشی عوض عزت به خواری‌ها

یکی چونان که نیلوفر در آب از اشک ناکامی

[...]

هر عزیزی را رنج خواری ها

در زمین و آسمانش قطع یاری ها

چو دور ری، بنمودند شهسواری‌ها

مجاهدین و سپهدار و بختیاری‌ها

گرفت خاتمه، عمر سیاه‌کاری‌ها

وزیر خائن بگریخت با فراری‌ها