هر زمانی بر دلم باری رسد

وز جهان بر جانم آزاری رسد

چشم اگر بر گلستانی افکنم

از ره گوشم به دل خاری رسد

نیست امیدم که در راه دلم

[...]

ز شغلی کزو شرمساری رسد

به صاحب عمل رنج و خواری رسد

پیشترین صبح به خواری رسد

گرنه پسین صبح به یاری رسد

از ملکان قوّت و یاری رسد

از تو به ما بین که چه خواری رسد؟!

کزین ره گر ازمات یاری رسد

وزین رهگذارت غباری رسد

خوش آن دم که یاری به یاری رسد

امیدی به امیدواری رسد

خوش آن دم که یاری به یاری رسد

امیدی به امیدواری رسد

نیست باکم، گر ز دشمن بر دلم خاری رسد

از مکافاتش باو ترسم که آزاری رسد

هم از راستی رستگاری رسد

هم از دوستی دوستداری رسد!!

خوش آن دم که یاری به یاری رسد

به مقصود امیدواری رسد