در ظلمت حیرت ار گرفتار شوی

خواهی که ز خواب جهل بیدار شوی

در صدق طلب نجات، زیرا که به صدق

شایستهٔ فیض نور انوار شوی

ای قلم دست خواجه را شایی

که بر آن دست نامدار شوی

در کف همچو ابر بوالقاسم

تو همی ابر تندبار شوی

درج او نوبهار گردد و تو

[...]

ور نداری تو نور نار شوی

پیش پروردگار خوار شوی

تا کی به هوای دل چنین خوار شوی

در دست ستمگری گرفتار شوی

آنگه دانی که دل چه کردست به تو

کز غفلت خواب عشق بیدار شوی

در دل نگذارمت که افگار شوی

در دیده ندارمت که بس خوار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل

تا با نفس باز پسین یار شوی

به که ما را به قصه یار شوی

وین سیه را سپید‌کار شوی

ای دل تو چنان بزی که هشیار شوی

تا بوک دمی به اهل دل یار شوی

سرمایهٔ تو دمی است، آن دم را باش

کان دم زتو رفت نقش دیوار شوی

از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

وز پر خوردن ابله و بیکار شوی

پرخواری تو جمله ز پرخواری تست

کم خوار شوی اگر تو کم خوار شوی

از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

وز پرخوردن ابله و بیکار شوی

پرخواری تو جمله ز پرخواری تست

کم‌خوار شوی اگر تو کم‌خوار شوی

در دل نگذارمت که افگار شوی

در دیده ندارمت که بس خار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل

تا در نفس بازپسین یار شوی

گر یک نفسی واقف اسرار شوی

جانبازی را به جان خریدار شوی

تا مست خودی تو تا ابد تیره‌ستی

چون مست از او شوی تو هشیار شوی

هر دم ز من دلشده بیزار شوی

بی هیچ کینه ز من دل آزار شوی

قدر من دلسوخته دانی لیکن

روزی که به روز من گرفتار شوی

گره ز معنی تو مایه‌دار شوی

همچو آن شاخ پر ز بار شوی

که درین خانه بی‌وقار شوی

اندر آن خانه شرمسار شوی

گر نمانی نه در شمار شوی

ور بمانی نه کم وقار شوی

گر به حکمت رسی سوار شوی

حکما را سپاسدار شوی

تا تو بر آرزو سوار شوی

نپسندم که توبه کار شوی

صاحب امر و اختیار شوی

گاه پنهان، گه آشکار شوی

گر بدین مایه زیانکار شوی

وای آن روز که هشیار شوی

نه که در نیک و بدش یار شوی

در شر و شور مددگار شوی