همه شب دوش من بیدار بودم

ندیم حسرت و تیمار بودم

ز وصل یار دلبر برنخوردم

ز هجر دوست برخوردار بودم

چو محنت کشتگان اندر تحیر

[...]

من مسکین بسی بیدار بودم

به عمری در پی این کار بودم

که من در شبروی بسیار بودم

بسی در عهدهٔ این کار بودم

در آخر گرچه بد کردار بودم

ولی با تو در اوّل یار بودم

کنون تا این دمت من یار بودم

ترامن صاحب اسرار بودم

شبی در خلوت اسرار بودم

دمی دم دیدهٔ دیدار بودم

منت اندر ازل دلدار بودم

ترا هر جایگه من یار بودم

به هر کاریت خدمتگار بودم

به خدمتگاریت در کار بودم

خوش آن کز بخت برخوردار بودم

درون یک سرا با یار بودم

ایازش گفت: من بیدار بودم

نبودم بیخود و هشیار بودم

به تنهایی همه شب یار بودم

که بختم خفته، من بیدار بودم