خوارتر کس فلک نواخته است

زانکه با او زمانه ساخته است

نظم راوان چو آب روان سینه را به است

شعر روان زجان و روان گداخته است

نادان چه داند آنکه سخندان به گاه نظم

جان را گداخته است و از آن شعر ساخته است

در گوش عاشقان سخن و قول شاعران

[...]

تو را بینم از هر چه پرداخته است

که هستی تو سازنده و او ساخته است

که دشمن همین تاختن ساخته است

ز بهر شبیخون سرافراخته است

طلسمی که جمشید جم ساخته است

سرش را به گردون برافراخته است

یقین دان که هر چیز کو ساخته است

به حکمت حکیمانه پرداخته است

کار با سایه کس نساخته است

عشق با سایه کس نباخته است

آن نه سرو است که در باغ قد افراخته است

شمع سبزیست که پروانه آن فاخته است

با سمند تو مگر مه به گرو تاخته است

که ز رفتار فرومانده و دل باخته است

بنویسید به صیاد ز خون دل من

که گرفتاری مرغان قفس ساخته است

در گلستان به چه رو چهره تواند گشتن

[...]

گریه خاکستر گداخته است

بلبل باغ ناله فاخته است

خس و خاشاک سرو وگل شده است

هر کجا آن سوار تاخته است

برق رخسار گل بهار افزون

[...]

هر کس به تکلفات دل باخته است

خود را به عجب بلای انداخته است

بی ساخته از ساختگی بیزارم

بی ساختگی به طبع من ساخته است

گوهر دل ز سخن رنگ صفا باخته است

زنگ این آینه یکسر نفس ساخته است

مکش ای جلوه ز دل یک دونفس دامن ناز

که هنوز آینه تمثال تو نشناخته است

حسن خوبان که کتان مه تابان تواند

[...]

یافتم، کو دل بیاری باخته است

حیله سازی کار او را ساخته است!

چه نیرنگ با بخردان ساخته است

چه گردن کشان را سر انداخته است

جهان را چه سازی که خود ساخته است

جهاندار زین کار پرداخته است

بترسیده مختار و دل باخته است

کزین سان فریبا سخن ساخته است

در چمن تا قدِ سروِ تو برافراخته است

روز و شب نوحه‌گری کار من و فاخته است

بُرد با کهنه‌حریفی‌ست که در بازیِ عشق

هرچه را داشته چون من همه را باخته است

به گمان غلط آن ترک کمانکش چون تیر

[...]

ز گل‌ها از آن سر برافراخته است

که با باغ بی‌برگ و بر ساخته است