رسیدند خوبان به درگاه کاخ

به دست اندرون هر یک از گل دو شاخ

همش رنگ و بوی و همش قد و شاخ

سواری میان لاغر و بر فراخ

بدان بازوی و یال و آن پشت و شاخ

میان چون قلم، سینه و بَر فراخ

اگر من روم زین جهان فراخ

برادر به جایست با برز و شاخ

بگفت این و شد زین جهان فراخ

گزین کرد صندوق بر جای کاخ

منوچهر شد زین جهان فراخ

ازو ماند ایدر بسی گنج و کاخ

چو سهراب را دید با یال و شاخ

برش چون بر سام جنگی فراخ

کجا گنجد او در جهان فراخ

بدان فر و آن برز و آن یال و شاخ

که سهراب شد زین جهان فراخ

همی از تو تابوت خواهد نه کاخ

سیاوش بگیرد جهان فراخ

بسی گنج بی‌رنج و ایوان و کاخ

بفرمود پس تا رود سوی کاخ

بباشد به کام و نشیند فراخ

برآرم یکی شارستان فراخ

فراوان کنم اندرو باغ و کاخ

یکی شارستان سازم ایدر فراخ

فراوان بدو اندر ایوان و کاخ

چو زین بگذری شهر بینی فراخ

همه گلشن و باغ و ایوان و کاخ

سراسر همه باغ و میدان و کاخ

همی دید هرسو بنای فراخ

یکی شهر دید اندر آن دژ فراخ

پر از باغ و میدان و ایوان و کاخ

به پالیز چون برکشد سرو شاخ

سر شاخ سبزش برآید ز کاخ

در ایوان گشتاسپ بر سوی کاخ

درختی گشن بود بسیار شاخ

چو بسیار برگشت و بسیار شاخ

بکرد از بر او یکی خوب کاخ

همی کرد غارت همی سوخت کاخ

درختان همی کند از بیخ و شاخ