بسی شهر و بتخانه تاراج کرد

بسی شاه را بی‌سر و تاج کرد

عشق رویت عقل ما تاراج کرد

نیر چشمت قلب ما آماج کرد

رقعه‌ای فرموده بودی جان من

تارک سر را به جای تاج کرد

زاهد ار از لعل جان فرسای تو

[...]

جند لطفش ذلتم تاراج کرد

هم ز ترک هر دو کونم تاج کرد

دزد آمد خانه را تاراج کرد

مایه‌ام برد و مرا محتاج کرد

ساحت آن ملک را تاراج کرد

باج گیران را به زیر باج کرد

آنکه تیرش سینه مریخ را آماج کرد

خاک غبر ار اسم خنگش بگردون تاج کرد

تابه نزد ظل شه بربست جوزاوش کمر

ارخورش دیهیم لعل از چرخ تخت عاج کرد

کلک او در نثر آب از ابر گوهر بار برد

[...]

پوست از آن سر همه تاراج کرد

صفحهٔ سر دکّهٔ حَلّاج کرد