چون شمع نپایست شبی با ما بیش

چون باد گرفت تا نشسته سر خویش

کس در آن آماج بر صوب صواب

بر اخوت تیر تدبیری نزد

کس بر آن در از برای حسن عهد

حلقه ای نگرفت و زنجیری نزد

با خود گفتم که دل ز یاران بر کن

وز بد عهدان و بدشماران برکن

ایا رفقة الفتیان ذی العقل و البصر

فعوا و اسمعوا قولی فقولی معتبر

اعد ذکر من قد حاز صدر خلافة

الی عهدنا من عهد مفتخر البشر

ابوبکر الصدیق ابن قحافة

[...]

بر تو بخوانم ای پسر امروز این سمر

تا پند گیری از روش چرخ پر عبر

گردد ترا یقین که چه کرده است روزگار؟

با سروران تخت خلافت زخیر و شر

و اعداد این فرق بودت بر سر زبان

[...]

وز بعد آن زمانه ندانم کجاش باخت؟

نراد روزگار مر او را چه نرد باخت؟

ادبار خانه زاد ازو رفت یا نرفت؟

و افلاک پر فریب بدو ساخت یا نساخت؟

یکرشته شویم مجتمع چون مویت

گر کار بنیکوی شود چون رویت

بس سینه کز آسیب تو ای چرخ حرون

در قبضه روز و شب اسیر است و زبون

مجلس او چو خلد باقی باد

کوثرش جام و حور ساقی باد

مسند از قدر او مزیّن باد

صدر را ذات او معیّن باد

مدد او ز آب حیوان باد

[...]

هوای فاخته رنگست و ابر بلبل فام

بریز خون خروس ای نگار کبک خرام

گر پخته نصیب پختگان است

ما سوخته ایم جام در ده

کاشکی از همدمی روزی خبر بودی مرا

تا فلک با آن جلالت پی سپر بودی مرا

دوستی محرم مرا از ملک عالم آرزوست

کاشکی بودی که این ملک دگر بودی مرا

دوستان رفتند و در دیده خیال جمله ماند

[...]

آنها که بوده اند ز دل دوستدار ما

در نیک و بد موافق و انده گسار ما

وان جمع دوستان و عزیزان که بود خوش

زایشان همیشه عیش دل روزگار ما

رفتند از این زمانه بد عهد زیر خاک

[...]

اگر شکایت گویم ز چرخ نیست صواب

و گر عتاب کنم با فلک چه سود عتاب؟

ز جور اوست مرا صد حکایت از هر نوع

ز درد اوست مرا صد شکایت از هر باب

به تیغ قهر میان سپهر باد دو نیم

[...]

با شبروان شدم به در یار نیم شب

جستم بسوی حضرت او بار نیم شب

در گرچه آهنین بدو مسمار آتشین

آهم نه در گذاشت نه مسمار نیم شب

خورشید بود قافله سالار آسمان

[...]

عهدیست تا نصیبه ما از جهان غم است

حال دل از فلک چو فلک نیک بر هم است

در عالم از فراغت خاطر اثر نماند

آری مگر فراغت از آن سوی عالم است؟

در مدت جوانی و در عهد کودکی

[...]

گرچه ز اندوه جهان بر دل ما صد گره است

چاره عیش بسازیم که هم عیش به است

می خوریم از سر آزادی و دانیم که می

خوش کند حالت هر دل که ز غم پر گره است

پس ازین عشوه گردون به یکی جو نخرم

[...]

جهان و کار جهان سر بسر همه بادست

خنک کسی که ز بند زمانه آزادست

ثبات نیست جهان را به ناخوشی و خوشی

که او به عهد وفا سخت سست بنیادست

گلی به دست که دادست روزگار بگو؟

[...]

فلک باز از نهان خارم نهادست

که پیری پای بر کارم نهادست

مرا خاری چنین ننهاد دیگر

اگر چه خار بسیارم نهادست

بدین موی سپید ار راست خواهی

[...]

کار عالم سست بنیاد آمدست

آسمان را پیشه بیداد آمدست

هر کجا زیر فلک صاحب دلی است

نیک نیک از غم به فریاد آمدست

ای خوشا آن کس که او را در جهان

[...]