ز هر راهی که خواهد گو کند طی

که باید علم را شد وارد حی

نداند گر الف زو پرسی از بی

چه داند انکشاف علم محیی

ولایات شموسی را صف حی

بود در پیش و اقماریست از پی

ز کافور سلوکم عمر شد طی

بنار جذب ما را گرم کن پی

سر عریان مخموران این می

فرو ماند بجام و افسر کی

بود در استخوان و در رگ و پی

رگ و استخوان و پی مینا و اومی

چو آگاهی آمد به کاوس کی

بجوشید خونش به تن همچو می

به جفتی پذیرفتش از نیکویی

به دینی که خوانی ورا پهلوی

نژاد از دو سو داشت آن نیک پی

زهرکول گرد وز اکمین کی

یکی شاه گیلان دگر شاه ری

دگر راد برزین آزاده پی

سخن گفت باید زتنزیل و وحی

زمعروف و از منکر و امر و نهی

هم از عهد جمشید و کاوس کی

نبود است ملکی به خوبی چو ری

یکی را به خنجر ببریده پی

یکی را به ناخن درون کرده نی

ایا ملک ایران انوشه بزی

همیشه زتو دور دست بدی

خوش آن روز خرم که کاوس کی

به سودان و مصر اندر افکند پی

همایون بدی گاه کاووس کی

همان وقت کیخسرو نیک پی

ز اژدر کشی یافت او فرهی

تو اژدر کشی کن فریدون توئی

پدیدار سازی هم آئین داد

جهان را کنی از نکویی

بکام یا نه بکام ار رود مرا گیتی

دلم ز گردش او فارغ است و مستغنی

غنا و عزت گیتی چه حاجت است مرا

که هم ز عقل عزیزم هم از کمال غنی

نگار دلکش بختم ز عقل جسته حلل

[...]

طوبی و همایونا کاندر صف دنیا

در گلشن فردوسم و در سایه طوبی

از چاکری شاه کنم فخر به قیصر

وز فر ولیعهد زنم طعنه به کسرای

مولای بزرگان جهان گشتم ازیراک

[...]