عاقبت پیدا شود آثار این

چون علامتها رسید ای نازنین

هر که او این ماه زاییدست هین

گنجها گیرید از شاه مکین

از جنون می‌کُشت هر جا بُد جنین

از حیل آن کورچشم دوربین

چه خرابت می‌کند نفس لعین

دور می‌اندازدت سخت این قرین

من عدم و افسانه گردم در حنین

تا تقلب یابم اندر ساجدین

از هراس و ترس کفار لعین

دینت پنهان می‌شود زیر زمین

بسته‌پایی چون گیا اندر زمین

سر بجنبانی به بادی بی‌یقین

هی بیا در کشتی بابا نشین

تا نگردی غرق طوفان ای مهین

این سؤال و آن جوابست آن گزین

که سر اینها ندارد درد دین

تو که بی‌دردی همی اندیش این

نیست صاحب‌درد را این فکر هین

وانک آفل باشد و گه آن و این

نیست دلبر لا احب الافلین

رزق را می‌ران به سوی آن حزین

ابر را باران به سوی هر زمین

ای تقاضاگر درون همچون جنین

چون تقاضا می‌کنی اتمام این

اندکی اندر خیال افتد ازین

تو برادر هم مدد کن این‌چنین

اندر آمد دیگری گفت این چنین

اندکی آن وهم افزون شد بدین

گفت کوری رنگ و حال من ببین

از غمم بیگانگان اندر حنین

گفت من هم بی‌خبر بودم ازین

آگهم مادر غران کردند هین

ور ببینی میل خود سوی زمین

نوحه می‌کن هیچ منشین از حنین

ز ابتدای کار آخر را ببین

تا نباشی تو پشیمان یوم دین

در زمان آمد سواری بس گزین

بانگ بر زد بر عوان کای سگ ببین