حاش لله این حکایت نیست هین

نقد حال ما و تست این خوش ببین

احتما اصل دوا آمد یقین

احتما کن قوت جانت ببین

آن دو همبازان گازر را ببین

هست در ظاهر خلافی زان و زین

سجده کرد و گفت کین گاو سمین

چاشت‌خوردت باشد ای شاه گزین

اندکی جنبش بکن همچون جنین

تا ببخشندت حواس نوربین

زانک ضد را ضد کند پیدا یقین

زانک با سرکه پدیدست انگبین

هم ز نساخی بر آمد هم ز دین

شد عدوّ مصطفی و دین بکین

ای بسا کفار را سودای دین

بندشان ناموس و کبر آن و این

سر از آن رو می‌نهم من بر زمین

تا گواه من بود در روز دین

چون کند جان بازگونه پوستین

چند وا ویلی بر آید ز اهل دین

صد هزاران سال ابلیس لعین

بود ز ابدال و امیر المؤمنین

گفت المعنی هوالله شیخ دین

بحر معنیهای رب العالمین

آن ز من بینید نه از خود هین و هین

تا نچربد بر شما دیو لعین

از قیاسی که بکرد آن کر گزین

صحبت ده‌ ساله باطل شد بدین

گفت سلطان امتحان خواهم درین

کز شماها کیست در دعوی گزین

چون ز علت وا رهیدی ای رهین

سرکه را بگذار و می‌خور انگبین

نار شهوت را چه چاره نور دین

نورکم اطفاء نار الکافرین

اهل دین را باز دان از اهل کین

همنشین حق بجو با او نشین

چونک وقت آید که جان گیرد جنین

آفتابش آن زمان گردد معین

حلق انسان چون ببرد هین ببین

تا چه زاید کن قیاس آن برین