چون پلنگ این نکته اندر گوش کرد

با درختی دست در آغوش کرد

هر که زین کوثر شرابی نوش کرد

جمله غمهای جهان فرموش کرد

باده ای از جام وحدت نوش کرد

هم سرو هم پای خود فرموش کرد

نشئهٔ این باده‌اش بیهوش کرد

دیده‌اش بست و زبان خاموش کرد

جرعه ای از خم وحدت نوش کرد

شاه و شاهی جمله را فرموش کرد

تا نداند هیچ مفلس سِرّ قلاشانِ عشق

مفتی معنی سوادالوجه را روپوش کرد

در رهِ مردان حق نفی است کفراثبات شرک

دم مزن اینجا که حیرت عقل را مدهوش کرد

می صِرفْوحدت کسی نوش کرد

که دنیا و عقبی فراموش کرد

زور آتش دیگ را پرجوش کرد

رخنه اندر هستی سرنوش کرد

چون کمیل این نکته از شه گوش کرد

جرعهٔ سیم ز ساقی نوش کرد

هر که ز آن سرچشمه آبی نوش کرد

نوعروس بخت در آغوش کرد

زان مئی کز وی چو قاسم نوش کرد

نوعروس بخت در آغوش کرد

پیر دیر آن سِر، چو زان سَر، گوش کرد

روی جرم آلود جفت روش کرد

احمد چو این ترانه زجبریل گوش کرد

درجمع خیل رفته و آینده گوش کرد

می درسکون به پای خم از وجد نوش کرد

آنگاه رای نشر پیام سروش کرد

چون وهب گفتار مادر گوش کرد

جست و تن بر رزم جوشن پوش کرد

شرطهایش را یکایک گوش کرد

ساغر می را تمامی نوش کرد

چو نام آور آن مژده را گوش کرد

ازآن مژده خود را فراموش کرد

ز غیرت عطش را فراموش کرد

شرار غمش رخنه در هوش کرد

زهر تیر چرخی پر آغوش کرد

زمانه زمین راز ره پوش کرد

از این می هرآنکس دمی نوش کرد

زهر چیز بودش فراموش کرد

چون مصطفی قدح ز کف دوست نوش کرد

اندرز پیر عشق بجان بند گوش کرد

زان باده ساغری بکف مرتضی نهاد

او را هم از شراب محبت خموش کرد

ساقی کوثر از می خمخانه بلا

[...]