به گوش سپهبد رسید آگهی

فرود آمد از تخت شاهنشهی

همیشه به پیروزی و فرهی

کلاه بزرگی و تاج مهی

چو آمد به گرسیوز آن آگهی

که شد تیره دیهیم شاهنشهی

که تو شهریاری و ما چون رهی

بران دل نهاده که فرمان دهی

بدان تا رساند به شاه آگهی

که گرسیوز آمد بدان فرهی

برد زین سخن نزد او آگهی

مگر مغز گرداند از کین تهی

ببرم زمین گر تو فرمان دهی

ز رفتن نبینم همی جز بهی

ازان مردری تاج شاهنشهی

ترا شد سر از جنگ جستن تهی

سری کش نباشد ز مغز آگهی

نه از بتری باز داند بهی

ز پیمان تو سر نگردد تهی

وگر دور مانم ز تخت مهی

سیاوش جوانست و با فرهی

بدو ماند آیین و تخت مهی

چو زان نامداران جهان شد تهی

تو تاج فزونی چرا برنهی

ز کاووس و ز تخت شاهنشهی

بیاد آمدش روزگار بهی

سیاوش بدو گفت گاه مهی

ازین تخمه هرگز مبادا تهی

ز کین گر ببینم سر او تهی

درخشان شود روزگار بهی

چو از شاه شد گاه و میدان تهی

نه خورشید با او نه سرو سهی

به ایران رسد زین بدی آگهی

که شد خشک پالیز سرو سهی

چه داری ز افراسیاب آگهی

ز اورنگ و ز تاج و تخت مهی

کسی نزد رستم برد آگهی

ازین کودک شوم بی‌فرهی

به ماچین و چین آمد این آگهی

که بنشست رستم به شاهنشهی