کنون گیو را ساختی پیل مست

میان یلان گشت نام تو پست

بیفگند بر خاک و دستش ببست

سلیحش بپوشید و خود بر نشست

بدو داد اسپ و دو دستش ببست

ازان پس بفرمود تا برنشست

از اسپ اندر آمد دو دستم ببست

برافگند بر زین و خود بر نشست

که کس را نگویی که بگشای دست

چنین رو دمان تا بجای نشست

بدان سو گذشتند هر سه درست

جهانجوی خسرو سر و تن بشست

سراسر همه شهر آیین ببست

بیاراست میدان و جای نشست

ببودند یک هفته با می بدست

بیاراسته بزمگاه و نشست

من آن دیدم از گیو کز پیل مست

نبیند به هندوستان بت پرست

به جیحون گذر کرد و کشتی نجست

به فر کیانی و رای درست

برنجست ز آهرمن آتش پرست

نباشد بران مرز کس را نشست

جهانجوی بر تخت زرین نشست

به سر برش تاجی و گرزی به دست

چو نزدیک دژ شد همی برنشست

بپوشید درع و میان را ببست

که از بند آهرمن بد بجست

به یزدان زد از هر بدی پاک دست

یکی نیزه بگرفت خسرو به دست

همان نامه را بر سر نیزه بست

بشد گیو نیزه گرفته به دست

پر از آفرین جان یزدان پرست

چو کاووس بر تخت زرین نشست

گرفت آن زمان دست خسرو به دست

هنر با نژادست و با گوهر است

سه چیزست و هر سه به‌بنداندرست

سواری سرافراز و خسروپرست

بیامد ببر زد برین کار دست

ازو کین کاموس جویم نخست

پس از مرگ نامش بیارم درست