تو دانی که با سلم و تور سترگ

چه آمد ازان تیغ زن پیر گرگ؟

چو دانست کامد به نزدیک مرگ

بپژمرد خواهد همی سبز برگ

که در سینهٔ اژدهای بزرگ

نگنجد بماند به چنگال گرگ

همی گرز بارید بر خود و ترگ

چو باد خزان بارد از بید برگ

جوانی و پیری به نزدیک مرگ

یکی دان چو اندر بدن نیست برگ

چو او رفت و آمد سپاهی بزرگ

یکی پهلوانی به کردار گرگ

مرا تخت زین باشد و تاج ترگ

قبا جوشن و دل نهاده به مرگ

میان سپاه اندر آمد چو گرگ

پراگنده گشت آن سپاه بزرگ

شکاریم یکسر همه پیش مرگ

سری زیر تاج و سری زیر ترگ

پذیره شدش نامداری بزرگ

کجا نام او بود جنگی طورگ

به گوهر شود باز چون شد سترگ

نترسد ز آهنگ پیل بزرگ

همان از منوچهر شاه بزرگ

چه آمد به سلم و به تور سترگ

چو ده‌ساله شد گشت گردی سترگ

به زخم گراز آمد و خرس و گرگ

از اندیشهٔ خرد و شاه سترگ

بیامد به ما بر زیانی بزرگ

زره در بر و بر سرش بود ترگ

دل ارغنده و تن نهاده به مرگ

برآمد یکی میغ بارش تگرگ

تگرگی که بردارد از ابر مرگ

همی گرز بارید همچون تگرگ

همی چاک چاک آمد از خود و ترگ

برآوردهٔ سلم جای بزرگ

نشستنگه قیصران سترگ

یکی انجمن کرد قیصر بزرگ

هر آن کس که بودند گرد و سترگ

یکی کار بایدش کردن بزرگ

که خوانندش ایدر بزرگان سترگ