که فرجام هم روز تو بگذرد

خنک آنک گیتی به بد نسپرد

یکی جام دیگر بدش لاژورد

نهاد اندرو شست یاقوت زرد

گذشتند بر آب هفتاد مرد

خرد یافته مردم سالخورد

هرانکس که زاید ببایدش مرد

اگر شهریارست گر مرد خرد

تو پند من ای مادر پرخرد

نگه‌دار تا روز من بگذرد

خنک آنکسی کز بزرگان بمرد

ز گیتی جز از نیک‌نامی نبرد

ازان پس بشد روشنک پر ز درد

چنین گفت کای شاه آزادمرد

دگر شهریاران که روز نبرد

سرانشان ز باد اندر آمد به گرد

جهاندار ابوالقاسم پر خرد

که رایش همی از خرد برخورد

فریدون فرخ ستایش ببرد

بمرد او و جاوید نامش نمرد

کنون ای سراینده فرتوت مرد

سوی گاه اشکانیان بازگرد

به هندوستان در به زاری بمرد

ز ساسان یکی کودکی ماند خرد

دران روزگاری همی بود مرد

پر از غم دل و تن پر از رنج و درد

ور ایدونک این خواب زو بگذرد

پسر باشدش کز جهان بر خورد

جهاندیده بیدار بابک بمرد

سرای کهن دیگری را سپرد

همی گفت با لب پر از باد سرد

فرو ریخت از دیدگان آب زرد

چو شد روی گیتی ز خورشید زرد

به خم اندر آمد شب لاژورد

بدانگه که خورشید برگشت زرد

بگسترد شب چادر لاژورد

بدین گونه تا گشت خورشید زرد

هوا پر ز گرد و زمین پر ز مرد

خروشان بشستش ز خاک نبرد

بر آیین شاهان یکی دخمه کرد