جهد کردیم بسی تا دو سه روزی ز حیات

دم بر آریم بکام دل خود با یاری

عمر شد در سر این آرزو و دست نداد

آنکه آید بکفم تازه گل بی خاری

من تهیدستم و آزاده چو سرو از پی آن

[...]

چو روزگار بکام تو گشت و دولت یار

بکوش تا دل آزرده ئی بدست آری

مباش یکنفس از کار خویشتن غافل

مگر که فرصت امکان ز دست بگذاری

که آنکسیکه ز تو جست یاریی امروز

[...]

خداوندا بر این عالیجنابت

کزو دارد فلک صد شرمساری

فراوان رنج بی راحت کشیدم

کنون سیر آمدم زین هرزه کاری

نخواهم کرد ازین پس عمر ضایع

[...]

دست اگر در دهان شیر کنی

وز پی قوت لقمه برداری

نزد ابن یمین ستوده ترست

زانکه حاجت بسفلگان آری

عزیزی مرا گفت بر گو چه حالست

که تنها بسر میبری روزگاری

نه روزت بمجلس در آید حریفی

نه شب در شبستان بود غمگساری

بدو گفتم ای نازنین یار مشفق

[...]

مرا در خفیه دی میگفت یاری

که بینم شاه را از تو غباری

چه گفتی باز گو تا هست باقی

در آن حضرت مجال اعتذاری

بدو گفتم که تا اکنون جز اخلاص

[...]

من و نفس نفیس و فقر و فاقه

نمیخواهم غنی گشتن بخواری

بود جان دادنم در آب خوشتر

از آن کز غوک خواهم جست یاری

بمیرد گرسنه شهباز از آن به

[...]

یعلم الله که در وفا داری

زان فزونم که در گمان آری

چشم آن دارم از فراست تو

که مرا بی روش نپنداری

خود مبادا و گر بود جرمی

[...]

ای جسته دوا از در هر بیماری

تا چند ز تقلید تو در هر کاری

گر صاحب افسری نیاری گشتن

جهدی کن و سرمده فرا افساری

از عمر ترا امید بر خور داری

گر هست غم فقر بدل در ناری

روزیکه دهد دست بشادی گذران

شاید که دگر عمر چنان نکذاری

گفتم که چو کشتیم بزاری

زین پس ره مرحمت سپاری

بر دل رقم وفا نگاری

تو خود سر وصل ما نداری

بهاء ملک و دین کز برد باری

چو همنامش بود در راستکاری

کنون گردون دون ناسازگاری

نهاد آغاز و چاکر را بخواری

که تا بینی بزرگی نامداری

کریمی تازه روئی بردباری

بر اطرافش چو کوثر جویباری

چو طوبی بر لب او هر چناری

جهان را دید امر اعتباری

چو واحد گشته در اعداد ساری

چو کردی خویشتن را پنبه‌کاری

تو هم حلاج‌وار این دم برآری

یکی نقطه است وهمی گشته ساری

تو آن را نام کرده نهر جاری

جهان را نیست مرگ اختیاری

که آن را از همه عالم تو داری

پی هر مستیی باشد خماری

از این اندیشه دل خون گشت باری